AHMET LIMAN

Fenomeen; "Hustle-Culture"

Ik schrijf deze tekst na het bekijken van een muziekvideo die ik tegenkwam op de trending page van Youtube. Een muziekvideo voor het nummer “Push It” van; $hirak ft. Bilal Wahib & Boef. De titel van het nummer geeft al een beetje weg waar dit nummer over gaat, namelijk jezelf pushen tot the limit. Geïnspireerd op een scène en nummer uit de bekende film ‘Scarface’, maar met een nieuwe en moderne draai eraan.

Het gaat over hard werken om veel geld te kunnen verdienen. Starten vanaf de bodem en werken tot de top. Niet stoppen totdat je er bent, niet voor jezelf niet voor niemand. Door werken en door verdienen totdat je je dromen kan waarmaken.

Tijdens het luisteren link ik de teksten van dit nummer aan het fenomeen grind-, hustle-culture. Een Cultuur van van pure prestatie waarbij hard en lange uren werken niet alleen de norm zijn maar ook de maatstaf voor succes.

Ik moet denken aan de gesprekken waar ik deel aan heb genomen bij mijn oude bijbaantje bij albert heijn magazijn. Gesprekken van mijn vrienden en oude collegas, over hoeveel we hadden gewerkt en hoeveel we die maand zouden verdienen. Ook gesprekken over wie er dit keer in de duizenden had verdiend of zou gaan verdienen de komende maand, waar vervolgens met met volle bewondering op werd gereageerd en diegene dan altijd veel respect kreeg. Respect voor zijn discipline en doorzettingsvermogen om zoveel extra te werken in zijn of haar vrije dagen.

Ik besef me nu tijdens het schrijven dat ik mijn Nederlandse vrienden hier nooit over hoor praten. Als het over financiën gaat, gaat het juist vaak over studieschulden, hoeveel ze deze maand hadden om mee rond te komen hoeveel ze moeten betalen aan huur en natuurlijk niet vergeten om tussendoor ome duo even te bedanken.

Ik snap dat net zoals op het werkvloer van een bijbaantje sneller over maandsalaris gepraat wordt, op school sneller over studieschulden gepraat wordt, maar het lijkt me een interessant onderwerp om te onderzoeken.

Ik denk bijvoorbeeld dat de waardering en respect voor hard werken en goed verdienen van mijn buitenlandse vrienden en oude collegas misschien wel gelinkt zou kunnen worden aan hun migratieachtergrond.

Maar terug op het grind culture fenomeen. Is het niet een beetje triest dat grind-culture vandaag de dag zoveel gerespecteerd wordt door veel jongeren. Juist in een tijdperk waarin we langzaam vergeten “genoeg” te hebben. Een tijdperk van; hoe meer geld, hoe meer likes, hoe meer views hoe beter.

BLURB